Leo ging aan de slag. Want aan hem is de taak weggelegd om met zaag en frees het bouwwerk te verrichten. Maar eerst moest er getekend worden op een schaal van 1:12. Dat gaf de nodige hoofdbrekens, want wij hadden verzuimd om bij ons bezoekje het meetlint te gebruiken. Maar met het tellen van de deuren en enig logisch inzicht kom je een heel eind.
Daarna was het een kwestie van bezoekjes aan de bouwmarkt en aan hobbyboutique Monique hier in de stad. Die is gespecialiseerd in poppenhuizen en miniaturen en alles voor de doe-het-zelver voor miniatuur.
Een paar tentzeilen waren zo voor de overkapping gemaakt
En in de warmte van een straalkacheltje aan de wand is het ook in november nog heerlijk vertoeven onder die overkapping. Leo is helemaal in zijn element en brengt een groot gedeelte van de dag al zagend, frezend en soms ook mopperend door.
Want waar gehakt wordt vallen spaanders, en waar een mes ligt, kan dat weleens in een vinger terecht komen
Maar na een paar dagen is er al enig resultaat geboekt
Vinden jullie de trap geen kunstwerkje? In de winkel kun je alleen maar rechte poppenhuistrappen kopen, maar deze moet echt met een bocht. Elke dag een stukje verder
en een deur kan ook zomaar verkeerd in een kozijn terecht komen.
"Leo de buitendeur gaat naar binnen linksom open"
"Nou, dan moet ik dat maar weer fixen"
En ja hoor, uiteindelijk is daar een echt trappenhuis met voordeur. De brievenbus zit netjes aan de buitenkant. Alsof ik weer een kind ben en op het punt sta met mijn vriendinnetjes te gaan spelen: "Ik ben weg hoor mam!"
Wordt vervolgd.
Alie