Nog niet zo lang geleden kwamen Leo en ik op het idee om een poppenhuis te bouwen naar ontwerp van mijn ouderlijk huis. Ik was zo brutaal om het telefoonnummer van de huidige bewoners op te zoeken op het www en deze mensen waren zo vriendelijk om ons het huis te laten bekijken. Dat vond ik al heel bijzonder, want je laat toch zo maar vreemde mensen in je huis rondkijken. Ik was dolenthousiast over de staat van het huis. De eerste steen is gelegd in 1927 en ik denk dat wij erin kwamen in 1958 en dat het huis destijds in dezelfde staat was als waarin het was opgeleverd aan de eerste bewoners. Mijn ouders hebben er niet veel aan veranderd. Immers, de rage van je huis verbouwen naar de nieuwste normen, was nog in geen velden of wegen te bekennen. Maar tot mijn grote blijdschap vond ik het huis in vrijwel dezelfde staat terug een paar weken geleden. De traproedes, het draaischijfje op de toiletdeur met vrij en bezet, de deurklinken, de marmeren planchets van de wastafels. Het was allemaal zo bekend. De keuken was verbouwd en er was een wand op zolder verwijderd. En de tuin was anders, en de schuur was ook geen schuur meer. Maar verder was alleen het interieur veranderd.
Leo ging aan de slag. Want aan hem is de taak weggelegd om met zaag en frees het bouwwerk te verrichten. Maar eerst moest er getekend worden op een schaal van 1:12. Dat gaf de nodige hoofdbrekens, want wij hadden verzuimd om bij ons bezoekje het meetlint te gebruiken. Maar met het tellen van de deuren en enig logisch inzicht kom je een heel eind.
Daarna was het een kwestie van bezoekjes aan de bouwmarkt en aan hobbyboutique Monique hier in de stad. Die is gespecialiseerd in poppenhuizen en miniaturen en alles voor de doe-het-zelver voor miniatuur.
Een paar tentzeilen waren zo voor de overkapping gemaakt
En in de warmte van een straalkacheltje aan de wand is het ook in november nog heerlijk vertoeven onder die overkapping. Leo is helemaal in zijn element en brengt een groot gedeelte van de dag al zagend, frezend en soms ook mopperend door.
Want waar gehakt wordt vallen spaanders, en waar een mes ligt, kan dat weleens in een vinger terecht komen
Maar na een paar dagen is er al enig resultaat geboekt
Vinden jullie de trap geen kunstwerkje? In de winkel kun je alleen maar rechte poppenhuistrappen kopen, maar deze moet echt met een bocht. Elke dag een stukje verder
en een deur kan ook zomaar verkeerd in een kozijn terecht komen.
"Leo de buitendeur gaat naar binnen linksom open"
"Nou, dan moet ik dat maar weer fixen"
En ja hoor, uiteindelijk is daar een echt trappenhuis met voordeur. De brievenbus zit netjes aan de buitenkant. Alsof ik weer een kind ben en op het punt sta met mijn vriendinnetjes te gaan spelen: "Ik ben weg hoor mam!"
Hij moet natuurlijk nog geschilderd worden
Wordt vervolgd.
Alie
