zondag 30 november 2014

De eerste vorderingen

Nog niet zo lang geleden kwamen Leo en ik op het idee om een poppenhuis te bouwen naar ontwerp van mijn ouderlijk huis. Ik was zo brutaal om het telefoonnummer van de huidige bewoners op te zoeken op het www en deze mensen waren zo vriendelijk om ons het huis te laten bekijken. Dat vond ik al heel bijzonder, want je laat toch zo maar vreemde mensen in je huis rondkijken. Ik was dolenthousiast over de staat van het huis. De eerste steen is gelegd in 1927 en ik denk dat wij erin kwamen in 1958 en dat het huis destijds in dezelfde staat was als waarin het was opgeleverd aan de eerste bewoners. Mijn ouders hebben er niet veel aan veranderd. Immers, de rage van je huis verbouwen naar de nieuwste normen, was nog in geen velden of wegen te bekennen. Maar tot mijn grote blijdschap vond ik het huis in vrijwel dezelfde staat terug een paar weken geleden. De traproedes, het draaischijfje op de toiletdeur met vrij en bezet, de deurklinken, de marmeren planchets van de wastafels. Het was allemaal zo bekend. De keuken was verbouwd en er was een wand op zolder verwijderd. En de tuin was anders, en de schuur was ook geen schuur meer. Maar verder was alleen het interieur veranderd.

Leo ging aan de slag. Want aan hem is de taak weggelegd om met zaag en frees het bouwwerk te verrichten. Maar eerst moest er getekend worden op een schaal van 1:12. Dat gaf de nodige hoofdbrekens, want wij hadden verzuimd om bij ons bezoekje het meetlint te gebruiken. Maar met het tellen van de deuren en enig logisch inzicht kom je een heel eind.
Daarna was het een kwestie van bezoekjes aan de bouwmarkt en aan hobbyboutique Monique hier in de stad. Die is gespecialiseerd in poppenhuizen en miniaturen en alles voor de doe-het-zelver voor miniatuur.

 Een paar tentzeilen waren zo voor de overkapping gemaakt
 En in de warmte van een straalkacheltje aan de wand is het ook in november nog heerlijk vertoeven onder die overkapping. Leo is helemaal in zijn element en brengt een groot gedeelte van de dag al zagend, frezend en soms ook mopperend door. 
Want waar gehakt wordt vallen spaanders, en waar een mes ligt, kan dat weleens in een vinger terecht komen

Maar na een paar dagen is er al enig resultaat geboekt
Vinden jullie de trap geen kunstwerkje? In de winkel kun je alleen maar rechte poppenhuistrappen kopen, maar deze moet echt met een bocht. Elke dag een stukje verder
en een deur kan ook zomaar verkeerd in een kozijn terecht komen.
"Leo de buitendeur gaat naar binnen linksom open"

"Nou, dan moet ik dat maar weer fixen"



En ja hoor, uiteindelijk is daar een echt trappenhuis met voordeur. De brievenbus zit netjes aan de buitenkant. Alsof ik weer een kind ben en op het punt sta met mijn vriendinnetjes te gaan spelen: "Ik ben weg hoor mam!"


Hij moet natuurlijk nog geschilderd worden
Wordt vervolgd.
Alie

4 opmerkingen:

  1. Wauw, dit wordt echt een spektakelstuk. En wat leuk dat het een gezamenlijk project is geworden. Leo petje af. Wat een creativiteit. Heel bijzonder..... Trouwens wat aardig van de huidige eigenaren dat je even mocht kijken. Ik ben heel benieuwd naar het eindresultaat. Veel succes gewenst en hou ons op de hoogte!!

    Gr. GZ

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oooh, zeg maar gerust 3x wauw. Wat 'n leuk idee om 'n miniatuur te maken van je ouderlijk huis. Ik ben er nu al helemaal weg van.
    Ik maak me echter wel wat bezorgd om Leo's eetgewoontes; Die brokjes lijken me niet bijzonder gezond voor 'n mens. Of wil 'ie graag wat meer glans op z'n vachtje?

    gr.Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik dacht eerst dat het bloedspetters waren omdat Alie het had over messen die wel eens in vingers terecht kwamen. Ik was zo opgelucht dat het maar brokjes waren........ Misschien hoort dit ook bij dat dieet?

      Gr. GZ

      Verwijderen
  3. O Alie wat leuk en wat een geweldig leuk verhaal!
    Lieve groetjes van Marijke

    BeantwoordenVerwijderen